Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Θα μου λείψετε..

Αγαπημένοι μου φίλοι αναγκάζομαι απόψε να διακόψω  και πάλι προσωρινά την ροή του ιστολογίου μου..Ενώ έγινα σχεδόν καλά μετά από μία βρογχίτιδα- που πέρασε επιτέλους -και ήμουνα έτοιμη να επιστρέψω στην γειτονιά μας,ένας δεύτερος σοβαρός τραυματισμός απόψε της μητέρας μου που μας οδήγησε στο Νοσοκομείο , θα με κρατήσει για αρκετό καιρό μακριά σας.
Θέλω να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι όλους έναν έναν ξεχωριστά. και μόλις τελειώσουν όσα με ταλαιπωρούν θα επανέλθω κοντά σας..Από μένα και την μικρή μου Cindy μιά γλυκιά καληνύχτα!Να είστε πάντα καλά.Υ.Γ Κική μου, Μαράκι μου,αγαπημένο μου Μελάκι σας ευχαριστώ για την αγάπη σας..Και όλους εσάς τα πολύ αγαπημένα μου φιλαράκια που πάντα είστε δίπλα μου και με στηρίζετε στα δύσκολα..με έχετε συγκινήσει αφάνταστα.το νιώθω ότι είστε εδώ πλάι μου και αυτό μετράει πολύ..μου δίνει δύναμη!ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.


Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Επιλεκτική αμνησία..

ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..
ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ..Kate.

      Ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι
      ο Παρθενώνας ζεί τους εφιάλτες του.
      Νυχτώνει..
      Μαύροι λύκοι θωπεύουν στις σκιές τις καρυάτιδες.
      Ασέλγεια θανάσιμη εν μέσω σκότους.
      Αλλόκοτη λάβα που καίει τα μάρμαρα τ'αθάνατα.
      Κι οι λύκοι υψώνουν την σβάστικα
      μειδιώντας για τη νίκη τους.
      Πυρσοί που καίνε τις νύχτες της σιωπής.
      Συρμάτινες αγχόνες
      περιμένουν μάταια στημένες
      στα λασπωμένα μάρμαρα..
      Ατιμωρησία και χάος.
      Φωτιά  καίει την καρδιά του Παρθενώνα
      κι η πόλη θρηνεί τις παλιές της δόξες.
      Ο μικρόκοσμος ανασαίνει τώρα
      μέσα απ'τα σκουπίδια του..
      Αποκαίδια..
      Παντού..
      Δυσοσμία ξεραμένου αίματος.
      Ανταπόκριση κάτω απο το μηδέν.
      Κρύο.
      Παγωνιά.
      Χωρίς κατακραυγή.
      Επιλεκτική αμνησία
      και βιασμός της νέας μέρας που έρχεται..
      Γροθιές που υψώνονται
      και κραυγές που ζητούν νέο αίμα..
      Λυσσαλέα.
      Χωρίς οίκτο..
      Έξι παρά πέντε..
      Mιά βροχή ξεκινάει τον ύμνο της
      Τα μάρμαρα ξεπλένονται...
      Ανάσα και σχεδόν λύτρωση..
      Ένας εφιάλτης που πέρασε?
      Έξι και πέντε.
       Ξημερώνει.(By Kate)
      




ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET
ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ EPICA. 

KΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..
ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ.