Φυλακισμένο πουλί..

Επώδυνες λέξεις στο χαρτί
και νότες στο πιάνο παραμορφωμένες από τον αγέρα.
Πάθος.
Ίσως κι υστερία.
Ένα ημίφως στο δωμάτιο
τρεμοπαίζει σαν άλιωτο κερί που καίει τα δάχτυλα..
Ο Μότσαρτ καταθλιπτικός
και ταυτόχρονα επαναστατικά ζωηρός
σαλεύει στη φλέβα μου αργά..
'Ενα όμποε ξεκινάει ανυπότακτο το ταξίδι του
κλείνοντας το μάτι στο πιάνο.
Πέφτω σε μια άβυσσο ανεξήγητη..
Εφιάλτης.
Νιώθω σαν το φυλακισμένο πουλί
σ' ένα χτισμένο κάστρο χωρίς παράθυρα..
Δεν ανασαίνω..
Σκοτάδι..
Ψάχνω για κεριά.
Πουθενά.
Έστω ένα σπίρτο..
τίποτα..
πουθενά φως..
κι όμως ξυπνάω πριν το ξημέρωμα.
Εφιάλτης.

Πάει,πέρασε..
Χιλιάδες φωτάκια,μύρια κεριά..
ένα βιολί στα χέρια μου
ξεσηκώνει τις νότες
και οι αισθήσεις χορεύουν τρελά
για τη νίκη του εφιάλτη..
 Ανυπομονησία για τον ερχομό σου.
Αγρύπνια.
Γλυκά αστροφέγγει η νύχτα
πριν το ξημέρωμα.
Ο  έρωτας φύσηξε στις λευκές κουρτίνες
και το μπλε φεγγάρι αποχώρησε μειδιώντας.
Πάθος.
Ανείπωτο.
Ανέκφραστο ίσως και τυρρανικό..
Θα περιμένω όλη νύχτα.
Ίσως μια νύχτα ακόμα.
Ανυπομονησία.
Εγκαρτέρηση κι αστροφεγγιά..
Αστροφεγγιά και γαλήνη. (By Kate)

ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ VIDEO ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η LINDSEY STIRLING.